"سخت است بخواهیم به راحتی از عملکرد بازیکنان تیم قهرمان و نایب قهرمان بگذریم. بازیکنان دیگر تیم ها نیز در برزیل به میدان رفتند اما همیشه بهترین ها آن هایی هستند که به بازی پایانی می رسند. این دلیل انتخاب من است."

دروازه بان: مانوئل نویر (آلمان)

دروازه بانان بسیاری در برزیل حضور داشتد که نمایشی فوق العاده را به جای گذاشتند اما سنگربانی را که بیشتر دوست داشتم مانوئل نویر بود. او دروازه بانی است که به خط دفاعی تیم خود اجازه می دهد که با خیال راحت تا میانه میدان جلو بروند. علاوه بر این که مانوئل شوت گیر توانمندی است، این توانایی را هم دارد که خارج منطقه خود نیز بازی کند. این توانایی مرا تحت تاثیر قرار داد. ویژگی منحصر به فرد نویر این اجازه را به آلمان داد تا با دانستن این نکته که در یک سوم دفاعی خود یک بازیکن مطمئن وجود دارد در نیمه حریفان حضور داشته باشد.

مدافع راست: فیلیپ لام (آلمان)

لام در حالی به عنوان یک قهرمان از تیم ملی خداحافظی کرد که در دهه اخیر برای کشورش از هیچ تلاشی فروگذار نکرده است. او به مربیان ای اجازه را داد تا برای انتخاب بازیکنان در پست های مختلف آزادی عمل داشته باشند و این ویژگی را در جام جهانی به نمایش گذاشت. فیلیپ توانایی منحصر به فردی در بازی به عنوان پیستون دارد، پاس های او بی نقص است و حس مسئولیت پذیری اش نظیر ندارد. لام در برزیل نقش دفاعی کاملی داشت که این اجازه را به آلمان داد تا در کناره ها از دیگر بازیکنان استفاده شود. فیلیپ بازیکن کاملی است.

مدافع وسط: گری مدل (شیلی)

با این که مدل در دفاعی سه نفره به کار گرفته شد و علیرغم این که او بلندی قامت مناسبی برای مدافع بودن ندارد، اما گری به خوبی با جایگاه جدید خود منطبق شد. او با قدرت رهبری بالایی بازی کرد و استحکام و تعهد بی نظیری را به نمایش گذاشت. گری واقعا مرا تحت تاثیر قرار داد و آن چه وی در آخرین بازی شیلی برابر برزیل انجام داد بسیار احساس بر انگیز بود. بازی کردن او در قالب تیمی که حمله می کند و به حریف فشار می آورد واقعا عالی بود. گری جام جهانی خوبی را پشت سر گذاشت.

مدافع وسط: متس هوملس (آلمان)

متس بازیکنی باشخصیت و رهبری فوق العاده است. او بازیکنی تهاجمی و مدافعی کامل است، یکی از بهترین ها. هوملس تکنیک خوبی دارد و گلزن است. اعتقاد دارم او برای آلمان عالی بازی کرد.

مدافع چپ: مارکوس روخو (آرژانتین)

مارکوس قلب مردم آرژانتین را در جام جهانی به دست آورد. عملکرد او چه در فاز هجومی و چه در زمینه دفاعی بی نقص بود و نشان داد تصمیم سابه یا در استفاده از او به هیچ عنوان اشتباه نبوده است. با این که روخو مدافع نیست اما سابه یا به وی اعتماد کرد و پسرک نیز جواب اعتماد مربی خود را به خوبی داد. مارکوس جام جهانی خوبی داشت و بهترین مدافع چپ در میان تیم های راه یافته به نیمه نهایی بود. این نکته حرف های زیادی دارد.

هافبک راست: توماس مولر (آلمان)

با چشمی که من فوتبال را می بینم مولر بازیکنی با ویژگی های تمام عیاری است. او بازیکنی رقابتی و سخت کوش است که در هر جایگاهی که بخواهید به خوبی بازی می کند. مهاجم باشد، سانتر فوروارد قرارش دهید، پشت سر مهاجم هدف قرار بگیرد و یا در گوشه ها به میدان برود فرقی ندارد، توماس بازیکنی است که ثبات بی نظیری در چند سال اخیر چه در بایرن مونیخ و چه در تیم ملی داشته است. چهار-پنج سال می شود که مولر به سطح فوق العاده ای رسیده است. توماس نقشی تاکتیکی ندارد، او بازیکن بزرگی است که هر جایی در زمین بگذاریدش کارش را تمام و کمال انجام می دهد. بازیکنان کمی نظیر او در دنیای فوتبال وجود دارند.

هافبک وسط: خاویر ماسچرانو (آرژانتین)

نقش خاویر در تمامی بازی های آرژانتین غیر قابل انکار بود. او به سطح ثبات بالایی رسید که بسیار سخت می شود آن را نگه داشت. نکته ای مرا تحت تاثیر قرار دادانجام وظایف دفاعی گسترده وی بود زمانی که تمام تیم در حالت تهاجم قرار داشت. ماسچرانو توازن را در تیم به وجود آورد و رهبری مقتدر در میانه زمین بود. خاویر به خاطر نمایش مهمش در جام جهانی شایسته است که از وی نام برده شود.

هافبک وسط: باستین شواین اشتایگر (آلمان)

شواین اشتایگر بازیکن بی نظیری است چرا که تمامی ویژگی هایی را که یک مربی از هافبک وسطش می خواهد دارد: باستین تکنیک خوبی دارد، در دوئل های توپ گیری پیروز می شود، توازن دفاعی ایجاد می کند، در دوئل های هوایی قدرتمند است، خوب شوت می زند و گلزنی را بلد است. او بهترین بازیکن دنیای فوتبال در پست خودش است. شواین اشتایگر، کلوزه و لام بازیکنانی تاریخی برای تیم ملی آلمان هستند که یک دوره خاص و متفاوت در این تیم ایجاد کرده اند. تجربه های این بازیکنان کامل کننده تیمی بود که از بازیکنان جوان سطح بالا سود می برد.

هافبک چپ: آنخل دی ماریا (آرژانتین)

دی ماریا بسیار سریع است. او توانایی مغلوب ساختن مدافعان حریف را دارد. آنخل برای آرژانتین در جام جهانی فرصت های تهاجمی خطرناکی ایجاد کرد و ارتباط خوبی با لیونل مسی برقرار نمود که نتیجه اش شکستن خطوط دفاعی حریفان در دوئل های رو در رو بود. او سرعت بالایی دارد، گلزن است و در پستی که بازی می کند یکی از کامل ترین بازیکنان فوتبال است. با زیر ذره بین قرار دادن بازی های آرژانتین در جام جهانی می شود فهمید که دی ماریا شانس پیروزی بیشتری را در رگ های آلبی سلسته تزریق کرد.

مهاجم: لیونل مسی (آرژانتین)

مسی بازیکنی است که پیروز شدن در مسابقات را به شما هدیه می دهد. در جام جهانی و مخصوصا بازی های مرحله گروهی و دیدار مرحله حذفی برابر سوئیس دیدیم که لیونل چقدر مثبت و قاطعانه عمل می کند. مسی پس از آن دیدارها سخت کوشی فراوانی در پستی نشان داد که برای او تازگی داشت. با این که لیونل در مراحل بعدی به اندازه این دو مرحله قاطعانه عمل نکرد اما آرژانتین نمی توانست بدون تلاش هایی که مسی برای متوازن شدن تیم در زمینه های تهاجمی و تدافعی انجام داد به یک چهارم نهایی، نیمه نهایی و حتی بازی پایانی برسد. بدون شک او در نگاه من شایسته تحسین است.

مهاجم: میروسلاو کلوزه (آلمان)

کلوزه در جام جهانی به عنوان بهترین گلزن تمامی ادوار تاریخ جام جهانی رسید. میرو مهاجمی قدرتمند و گلزنی بی نظیر است. گذشته از ویژگی های ورزشی او، آن چه وی به دست آورد جایزه ای برای دوران بازیگری فوق العاده او بود. کلوزه یک اسطوره افسانه ای زنده است. 

مربی: یوآخیم لوو (آلمان) و یورگن کلینزمن (آمریکا)

کلینزمن فوتبال را در ایالات متحده متحول کرده است. او تمتم مردم را پشتیبان و حامی تیم ملی کرد، کاری که در آن کشور بسیار سخت و طاقت فرساست. اما مهم تر از همه این ها کلینزمن تیمی را تشکیل داد که به خوبی با یک دیگر و برای یک دیگر بازی می کنند، سخت کوش هستند و سطح بالایی را در جام جهانی به نمایش گذاشتند. تلاش آن ها به هم پیوسته و مستمر بود، این نکته ای است که ما مربی ها را به خود جذب می کند.

یوآخیم لوو هر آن چیزی را که در خلال ششت هفت سال گذشته در تیم آلمان کاشته بود در جام جهانی درو کرد. قهرمانی آلمان اتفاقی و غیر منتظره نبود. بحث از رشد، سخت کوشی، صبر، ساختن یک پروژه قدرتمند، سرعت گرفتن در مسیر صحیح و رسیدن به هدف های بزرگ تایین شده ای چون قهرمانی جهان است.